St. Arnaud - Punakaiki (en cycloon Gita)

Terwijl we in St. Arnaud waren, is er een cycloon over Nieuw-Zeeland getrokken. Zelf hebben we er niet veel van gemerkt buiten wat regen en wind. Dus veel hebben we hier niet kunnen doen.
Op woensdag, toen de cycloon het land weer verlaten had, viel de schade pas op te meten. Daar waar wij maandag nog Golden Bay bezocht hebben, was deze regio woensdag afgesloten. De enige weg ernaartoe is tot op vandaag nog altijd versperd.

Ook de 2 Coastal Highways naar Kaikoura zijn weer toe. En ze waren pas weer open na de aardbeving van 2016. Omdat we het niet wilden riskeren om voor een gesloten weg te staan, hebben we ervoor gekozen om een dag langer in St. Arnaud te blijven en dan te proberen tot in Kaikoura te geraken.

De derde (en laatste) toegangsweg naar Kaikoura was gelukkig wel weer open. Tot op vandaag is dit nog altijd de enige weg om daar te geraken. Het was wat omrijden, maar we zijn toch blij dat we dit gedaan hebben.

Omdat we donderdag wat later in Kaikoura aankwamen, waren we te laat om een plaatsje te reserveren op de Whale Watching cruise van vrijdagochtend. Op de wachtlijst dan maar. Vrijdag vroeg opstaan en hopen dat er iemand niet komt opdagen. En we hadden geluk, er was nog plaats voor iedereen op de wachtlijst. Enige nadeel: er was een sea sickness warning...

We hebben 2 Sperm Whales gezien, waarvan eentje met zijn staart heeft gezwaaid.

Die is voor een uurtje verdwenen.

Na het walvis-kijken was het tijd om naar Hanmer Springs te vertrekken. Hier aangekomen zijn we naar de hotpools vertrokken en daarna was de dag ook om.

En zo komen we aan bij vandaag. Een dagje rijden naar Punakaiki waarbij het laatste stuk langs een prachtige kuststreek ging (the great coast road).

Punakaiki staat bekend om de Pancake rocks. En die naam is goed gekozen. Allemaal schijfjes rots op elkaar. En niemand die weet hoe dat ontstaan is.

En zo zitten we dan nu in onze hostel in een dorpje zonder winkel en met 1 tavern waar je kan eten. Het laatste tankstation dat we gezien hebben, is ook al bijna 100km geleden. Onze tank is nog vol en we hebben nog eten bij ;-)

Gelukkig hebben ze hier wel een prachtig zicht...

A room with a view

En straks gaan we slapen met het geluid van de golven op de achtergrond...

Oversteek naar Zuideiland en Abel Tasman National Park

Na het afscheid in Wellington (volgens ons dus echt een heel leuke stad!) hebben we de oversteek naar het Zuideiland gemaakt met de ferry.
Ik (Kris) had geluk: ze gaven de wedstrijd Real Madrid - PSG live uit, dus de boottocht van zo'n 3 uur leek heel snel voorbij te gaan...

Onze eerste stop op dit eiland was Nelson. Maar voor we in deze stad arriveerden, reden we nog de Queen Charlotte Drive. Dit is een 'scenic drive' langs de kuststreek zodat we regelmatig konden stoppen voor alweer een mooi uitzicht!

In Nelson zelf hebben we een kleine wandeling gemaakt, maar heel speciaal was dit eigenlijk niet...
De volgende dag dus maar door rijden naar Motueka. Onze uitvalsbasis voor het Abel Tasman National Park, a.k.a. 'Paradise'!!!!!!
Nadat we aangekomen zijn in dit stadje springen we binnen in de plaatselijke I-site om enkele uitstapjes te boeken. Zaterdag gaan we kajakken in de zee, zondag maken we een tochtje met de watertaxi om dan terug te wandelen.

Eerst gaan we dus kajakken van de ene prachtige baai naar de andere, naar een kolonie zeehonden (met pups), ... Dit allemaal onder begeleiding van Jay, onze gids (lookalike van Marc Cavendish).
De foto's zullen wel voor zich spreken.

Het strand in Motueka

Onze lunchplek tijdens het kajakken

Zondag zijn de spiertjes was stram en stroef, maar we trekken toch onze wandelschoenen aan voor een tochtje door de heuvelachtige kuststreek langs dezelfde zee waar we zaterdag op gekajakt hebben.
In totaal toch weer een kleine 15km heuvel op, heuvel af in de bloedhete zon (maar we klagen niet hoor ;-) )...

Op maandag trekken we met de auto naar de 'Golden Bay', het uiterste noorden van het zuideiland dat qua vorm met een beetje verbeelding op de kop van een kiwi lijkt (zoek maar eens in google maps).
Onze eerste stop zijn de 'pupu' springs. Dit zou het helderste water ter wereld moeten zijn volgens de vrouw van de I-site.

Na een koffietje rijden we verder naar Farewell Spit voor enkele hele mooie vergezichten tussen de schapen die eens raar opkijken als er enkele 'rare' toeristen hun wei komen beklimmen...

Ahja, Lesley heeft ook nog een eigen strandje gekocht, dit hebben we op de terugweg nog even bezocht...

Ondertussen hebben we Motueka (en de zon) verlaten en zitten we in de regen in St Arnaud in Nelson Lakes National Park. Initieel gewoon omdat de rit naar Kaikoura te ver is om in een keer te doen, maar lelijk kunnen we dit zeker niet noemen. Wat moet dit zijn met mooi weer...

Rotorua - Wellington

Het is al even geleden, de wifi op onze voorbije verblijfplaatsen was niet optimaal. Dus hoog tijd om ons avontuur verder aan te vullen.

Tijdens onze laatste avond in Rotorua hebben we nader kennis gemaakt met de Maori cultuur. We zijn ontvangen door de Mitai familie. Zij hebben ons rondgeleid in hun dorp, nagemaakt naar hoe het vroeger was. Tijdens een show hebben ze ons hun gebruiken uitgelegd en zelfs een haka voorgedaan.
Daarna volgde het buffet met de typische Maori-kost: hangi met kumara. Al was het buffet ook aangevuld met stuffing, lookbrood en lasagne. :)
Na het eten volgde nog een wandeling in het donker om naar de glimwormen te kijken.

Een haka

Na Rotorua zijn we richting Tongariro National Park vertrokken om de grootste uitdaging van deze reis aan te gaan: de Tongariro Alpine Crossing. Een wandeling van 19,4km over een nog actieve vulkaan met in totaal ongeveer 1800 hoogtemeters.

We hadden geluk met het weer: windstil en geen regen. Om 7u zaten we op de bus richting beginpunt en rond kwart voor 8 konden we eraan beginnen. Na een paar kilometers vlakte begon de eerste beklimming. Met naast ons Mount Ngauruhoe, beter bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings, ging het omhoog. Onderweg kwamen we nog lavastromen tegen van één van de laatste uitbarstingen.

Een lavastroom

Het laatste stukje was steil naar boven, klauteren langs de rotsen, steeds dichter bij de wolken. En toen stonden we eindelijk op de top en zaten we midden in de wolken. Waardoor we beloond werden met een prachtig zicht van wit...

Prachtig uitzicht!

Een steile afdaling later werden we wel beloond voor ons harde werk met een prachtig uitzicht over de Emerald Lakes.

En vanaf toen was het dalen, dalen, dalen... En toen we dachten dat we er bijna waren, nog 2 uur dalen. De laatste 5km hadden niet meer gemoeten. Toch was dit één van de hoogtepunten van onze reis. En hebben we er meer dan 1 dag plezier van gehad.

Daarboven hebben we gestaan, nog maar 9km naar beneden te gaan.

De volgende dag hebben we nog een paar kleine wandelingen in het park gedaan.

Na al die sportiviteit was het tijd voor wat ontspanning in Napier, een bekende wijnstreek. Onderweg zijn we nog gestopt bij de langste plaatsnaam ter wereld.

Pluspunten voor wie het kan uitspreken.

Vol goede moed zijn we in Napier vertrokken voor een fietstochtje van 16km tussen de wijngaarden. Uiteraard met de bedoeling om hier en daar eens te stoppen. Na wijngaard 2 waren we echter zo uitgeregend dat we maar rechtstreeks door gefietst zijn naar het einde. Een warme douche en deugddoende koffie later waren we opgekikkerd. Gelukkig is het nog gestopt met regenen en konden we nog wat door Napier zelf wandelen. Bij goed weer waarschijnlijk een heel gezellig stadje.

Ons waterkieken

De fietsen hadden geen spatbord...

Op de achtergrond het prachtige zwarte strand van Napier

De regen is ons tot op Kapiti Island, onze volgende stop, blijven achtervolgen. Op dit natuurreservaat gingen we op zoek naar de kiwi, een nachtdier. Dus wij in de donker, door de bos en dus ook in de regen op pad. Helaas houdt de kiwi niet zo van regen en hebben we hem dus niet kunnen spotten.
's Nachts in onze tent konden we ze wel horen roepen.
De volgende dag hebben we nog een wandeling gemaakt. Ook hier speelde het weer ons parten (heet en vochtig) en was er van de mooie uitzichten geen sprake.

Glamping...

Regen, regen en nog eens regen...

Na al die regen hadden we dus nood aan wat zon. En die hebben we gevonden in de Nieuw-Zeelandse hoofdstad: Wellington. Ook wel Windy Welly genoemd en met reden...
Een must als je hier bent is het museum Te Papa. Hier hebben we veel bijgeleerd over het onstaan van het land en de geschiedenis van de bevolking.
's Avonds zijn we nog Mount Victoria opgereden voor een mooie zonsondergang met zicht op deze gezellige stad.

Dag 2 was een rustige dag in de Botanische tuin. Om niet naar boven te moeten wandelen, hebben we de cable car vanuit het centrum genomen en zijn we dan rustig naar beneden gewandeld (en dan terug wat naar boven en beneden en naar boven en ....). De tuin ligt dus op een helling. ;-)
Nog een ijsje als afsluiter en zo zit het eerste deel van onze reis er al weer op.

Uitzicht vanuit de tuin op Wellington

Morgen nemen we afscheid van het Noord Eiland en gaan we met de ferry naar het Zuid Eiland.

Paihia - Rotorua

Nadat we Paihia achter ons hebben gelaten, zijn we door de regen naar Coromandel Town gereden.
Over deze dag valt dus weinig te vertellen buiten dat we bijna de hele dag in de auto gezeten hebben...

De volgende dag was de zon weer van de partij. Reden genoeg dus om de wandelschoenen aan te trekken en op pad te gaan richting Cathedral Cove. Dit was een heel mooie wandeling van iets meer dan een uur enkele richting, heuvel op, heuvel af...

Na het verplichte ijsje zijn we nog naar de andere trekpleister van deze regio gereden:  Hot Water Beach. Hier kan je met een schop een gat graven waardoor je dan in een gloeiend hete waterpoel kan gaan liggen.

We waren zeker niet alleen in Hot Water Beach

Onze volgende rit bracht ons naar Whakatane. Maar voor we daar aankwamen, hebben we nog een tussenstop gemaakt in Te Puke, de kiwi-hoofdstand van de wereld. Buiten een giant kiwi was daar niet veel van te merken.

Toevallig reden we ook nog voorbij een farm waar we verse aardbeitjes gekocht hebben en een klein ijsje konden eten.

In Whakatane hebben we nog een mooie avondwandeling gemaakt voor we onder de lakens doken.

Waren deze views de reden waarom we hier waren? Neen, natuurlijk niet! We waren daar om met de helicopter naar White Island te vliegen. Ik hoor jullie al denken: White Island, wat is dat? Awel, White Island is een eiland in de oceaan met een nog actieve vulkaan. Deze trip was echt een hoogtepunt van de reis. Hopelijk maken de foto's dit wel duidelijk.

Na deze fantastische trip rijden we door naar Rotorua, bekend voor zijn stinkende (rotte eieren) geisers.

Deze avond hebben we nog een culturele avond met de Maori's gepland. En morgen rijden we alweer verder naar Tongariro National Park. Hopelijk hebben we hier een dag mooi weer zodat we één van de mooiste dagtochten van het land (volgens de kiwi's van de wereld) kunnen doen... Duimen maar!!